Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Νοέμβριος 2015 - Τεύχος 2



      


                                                                                                                        
Νοέμβριος 2015, Τεύχος 2



 Ποιητικό προοίμιον…                      
                                       Θεόφιλος Βαρδόπουλος                      


Η εικόνα του πιστού


Όμορφη η εικόνα του πιστού και θαυμαστή
η χάρη της μεγάλη σε όλους εισχωρεί.
Του προσώπου η γαλήνια ηρεμία σε γοητεύει
εμπιστοσύνη και ειρήνη πάντοτε πρεσβεύει.
Καλοσύνη χαραγμένη σε έργα και πράξεις
συνείδηση ήσυχη βλέμμα καθαρό να κοιτάξεις.
Θεϊκό χαμόγελο στα χείλη είναι απλωμένο
Θεού χρώμα στα χαρακτηριστικά ζωγραφισμένο.
Η αλήθεια της πίστης μέγιστη κληρονομιά
πεπεισμένος για εκείνη δεν φοβάται τίποτα πια.
Ο Θεός πάντα μιλάει στην καρδιά του μυστικά
την πλημμυρίζει αγάπη θείο έρωτα και σιγουριά.
Γνωρίζει και πράττει τις εντολές του Θεού
έχει μοναδικό σκοπό την λατρεία Αυτού.
Ομολογεί την πίστη του σε όλους όπου σταθεί
ο Θεός έστειλε τον Υιό Του για την σωτηρία μας στη γη.






      Εν αρχή…
«Αγάπη χωρίς αντιπαροχή»
Αν κανείς περιμένει ανταπόδοση της αγάπης που δίνει, αυτό δεν είναι αγάπη, αλλά σχέση συναλλαγής.
Η αγάπη πηγάζει από μία καρδιά, η οποία έχει τόσο χώρο μέσα της, ώστε να χωρούν οι άλλοι με τα ελαττώματα τους, με τις δικαιολογίες τους, με τις αδυναμίες τους. Αν δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τους άλλους, είναι γιατί δεν μπορούμε να τους αποδεχθούμε όπως είναι. Θα θέλαμε όλοι να είναι όπως εμείς! Αυτό είναι το πρόβλημα μας! Εάν όμως εξετάσουμε τον εαυτό μας με αυστηρότητα και ειλικρινά, θα διαπιστώσουμε πως έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης για την στάση των άλλων. Ο στάρετς Ζωσιμάς στους αδελφούς Καραμαζώφ αναφέρει: «…αν εγώ ήμουν αναμάρτητος, ίσως να μην υπήρχε ο εγκληματίας που πρέπει τώρα να δικάσω…».                                                
Θα κλείσω με τα λόγια του Αγίου Σιλουανού: «η χάρη έρχεται με την αγάπη για τον αδελφό και με αυτή διατηρείται. Αν όμως δεν αγαπούμε τον αδελφό, τότε δεν έρχεται και η αγάπη του Θεού στην ψυχή».
π. Τύχων


                                   Επίκαιροι προβληματισμοί   
                                                        Επιφάνιος Στόκος
                                                     Θεολόγος - Ιεροψάλτης 
                                               
Το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία.

«Πσά τε πιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης κα τς λλης ρετς πανουργία, ο σοφία φαίνεται». ( Πλάτων)

Διαχρονικά παρακολουθούμε από διάφορους πολιτειακούς παράγοντες, ευκαίρως – ακαίρως, να προβαίνουν σε δηλώσεις απαξιωτικές για το μάθημα των θρησκευτικών προσπαθώντας να το θέσουν στο περιθώριο. Ποιος ο σκοπός τους;

Αυτό που θέλουν είναι να απο - ιεροποιήσουν την παιδεία μας με κάθε τρόπο και μέσο. Αντίθετο σε αυτές τις μεθοδεύσεις είναι το ισχύον σύνταγμα και το ελληνικό δίκαιο, τα οποία ορίζουν ρητά και κατηγορηματικά ότι η παιδεία αποσκοπεί στην ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών, πρέπει δηλαδή να είναι ελληνορθόδοξη.
Γιατί πρέπει να απολέσουμε αυτήν την σπουδαία κληρονομιά;   Ποιους ενοχλεί η διδασκαλία της παράδοσής μας και με τι σκοπεύουν να την αντικαταστήσουν;

Ο ιερός Χρυσόστομος μας λέει ότι: « παιδεία μετάληψις γιότητος στι». Μόνο όταν αντιληφθούμε τη  σημασία και την σπουδαιότητα της παιδείας, θα μπορέσουμε να σταθμίσουμε διαφορετικά τους λόγους και τις πράξεις μας.                          
Δογματικά θέματα

Η Δεύτερη Οικουμενική Σύνοδος

Τόπος                              Κωνσταντινούπολη
Έτος                                381
Αυτοκράτορας             Μ. Θεοδόσιος
Συμμετοχή Πατέρων       150
Μεγάλες μορφές        Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος ,
                                        Αγ.   Νεκτάριος Κων/πολεως                  
Αιτία σύγκλησης           Πνευματομάχοι
Η Β Οκουμενικ Σύνοδος συνήλθε στην  πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, την  Κων/πολη, υπό την προεδρία του Μ. Θεοδοσίου τ 381 μ.Χ.
Η αιτία της σύγκλισης της συνόδου ήταν η αίρεση των πνευματομάχων. Εισηγητής αυτής της αίρεσης ήταν ο Μακεδόνιος. Η διδασκαλία του ήταν η άρνηση της θεότητας του Αγ. Πνεύματος. Αμφισβητούσαν ότι το Αγ. Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος.
Η σύνοδος καταδίκασε αυτή τη  διδασκαλία διακηρύσσοντας τη Θεότητα του Αγ. Πνεύματος. Επίσης  συμπλήρωσε τα πέντε υπόλοιπα άρθρα του συμβόλου της πίστεως και εξέδωσε 7 ιερούς κανόνες.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
Κατερίνα Μιχαλοπούλου

ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
(ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΡΚΟΣ: Ο«ΛΙΟΝΤΑΡΟΨΥΧΟΣ»ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ)

Στο προηγούμενο τεύχος του μηνιαίου περιοδικού μας είχαμε προβεί σε μία γενική επισκόπηση του δεύτερου μέρους της Αγίας Γραφής δηλαδή της Καινής Διαθήκης, ως προς τον ορισμό και το περιεχόμενο αυτής.
Εφεξής, όμως, θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε περισσότερο αναλυτικά τα βιβλία της και ειδικότερα τα Ευαγγέλια.
Σύμφωνα με το χρόνο συγγραφής, πρώτο είναι το Ευαγγέλιο του Αποστόλου Μάρκου, ο οποίος στην πορεία χρημάτισε και μαθητής του Αποστόλου Πέτρου. Εκείνος, λοιπόν, επεδίωξε γύρω στο 65 μ.Χ. να συνθέσει και να καταγράψει σε ένα βιβλίο τις προφορικές και γραπτές παραδόσεις που είχε  υπόψη του.
Ο σκοπός του είχε διπλή κατεύθυνση: Αφενός, να γνωρίσουν ευκολότερα τη ζωή και το έργο του Χριστού οι νέοι χριστιανοί και αφετέρου να τους προστατεύσει από τους αιρετικούς που διέδιδαν λαθεμένες διηγήσεις για το Θεάνθρωπο.
Συγκεκριμένα, μέσω του Ευαγγελίου του κήρυξε με παρρησία και τόλμη ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι μόνο ο «επουράνιος» αποστασιοποιημένος Βασιλέας που δημιούργησε τον κόσμο και κατόπιν τον άφησε στην τύχη του, αλλά είναι ο Πατέρας, ο αληθινά αξιόπιστος φίλος, ο αδελφός που σκύβει με πόνο και αγάπη στον αναγκεμένο άνθρωπο.
Για τούτο, η δυναμική του τρόπου γραφής του Αποστόλου Μάρκου και η θαρραλέα και μεγαλειώδης ομολογία πίστεως που τον διέκρινε, εμφανής ήδη από το πρώτο κεφάλαιο, έδωσαν το ερέθισμα στην τέχνη της αγιογραφίας να τον απεικονίζει συμβολικά με λέοντα (Επιφάνιος Κύπρου 4ος αι. μ.Χ.)
Σε αυτό συνέβαλε και το ότι ξεκινά το Ευαγγέλιό του με αναφορά στον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο οποίος συνεβίωσε στην έρημο αρμονικά με τους λέοντες και διακήρυξε ότι η Βασιλεία του Θεανθρώπου θα υπερισχύσει σε ισχύ και εξουσία όλων των άλλων.


 
  
Χρήστος Παπανικολάου - Βιοχημικός - Βιοτεχνολόγος


ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΟΝΙΔΙΩΜΑ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
      Ο οργανισμός μας, όπως είπαμε, είναι ένα τεράστιο βιβλίο γεμάτο από λέξεις, που είναι τα γονίδια και μας καλεί να το εξερευνήσουμε. Όταν συντάσσονται σωστά αυτές οι λέξεις δίνουν αυτό που λέμε ανθρώπινος οργανισμός. Ένας οργανισμός γεμάτος μυστικά ως προς τη λειτουργία του, που για να το καταλάβουμε, πρέπει το κάθε γονίδιο-λέξη από το οποίο αποτελείται, να το κατανοήσουμε πλήρως ή αλλιώς να το αποκρυπτογραφήσουμε. Δηλαδή, να μάθουμε το κάθε μυστικό που κρύβει το κάθε ένα γονίδιο.
      Ποια είναι η λειτουργία του, που χρησιμεύει, κατά πόσο χρειάζεται ή όχι, τι προκαλεί στον άνθρωπο, είναι μερικά από τα βασικά ερωτήματα που έρχεται να δώσει η επιστήμη με τον όρο αποκρυπτογράφηση του γονιδιώματος. Το πρόγραμμα αυτό έχει σαν σκοπό να αναλυθεί όλο το γενετικό υλικό του ανθρώπου, ώστε να αναγνωρίσουμε όλα τα γονίδια, που εμπεριέχονται μέσα σε αυτό, να γνωρίζουμε τη λειτουργία του κάθε γονιδίου ξεχωριστά, αλλά και σε συνεργασία με άλλα γονίδια και το πώς αυτά επηρεάζουν τα κύτταρα μας και κατά συνέπεια τον οργανισμό μας. Σκοπός σε όλο αυτό είναι να κατανοηθούν τα μυστικά του οργανισμού μας ώστε να μπορούν να αντιμετωπισθούν οι διάφορες ανωμαλίες και ασθένειες που παρουσιάζονται.

                     Περί αρετών και παθών
                                           
Κωνσταντίνος Πετρίδης                                             

Η Θεραπεία των παθών

      Η συμβουλευτική των πατέρων της εκκλησίας μας για να απαλλαγούμε  από τις σωματικές ασθένειες όσο  και  τις ψυχικές ασθένειες όπως το άγχος, οι φοβίες, οι θλίψεις, οι αρνητικές σκέψεις, ο γογγυσμός, η απόγνωση,  η απομόνωση, η κατάθλιψη είναι ότι μόνο ο Θεός  μπορεί να δώσει την δυνατή βοήθεια ( να στείλει την Χάρη Του) τη μεγάλη ενίσχυση για την αντιμετώπιση  όλων αυτών των ασθενειών η οποία μπορεί να γίνει μόνο με την προσευχή.
       Απαιτείται  η  δική μας διά βίου προσπάθεια (από τότε που βαπτιστήκαμε)  με άσκηση, μετάνοια και προσευχή, που εστιάζεται στο  πως να ξεριζώσουμε τα πάθη μας και να φυτέψουμε τις αντίστοιχες αρετές.  
       Η θεραπεία μας έχει να κάνει με την μεταμόρφωση των παθών μας σε Θεία πάθη και να φθάσουμε στην Απάθεια.  Ο πόλεμος  αυτός  εναντίων των παθών δεν είναι εύκολος, είναι ουσιαστικά  ένας πόλεμος εναντίον των πνευμάτων της πονηρίας (ένας αόρατος πόλεμος) και χρειάζεται πνευματικός  αγώνας .




Τι είναι η Θ. Λειτουργία;


·         Είναι η συγκεφαλαίωση της όλης οικονομίας. Όλα τα θαυμάσια γεγονότα που εργάσθηκε ο Θεός, για να επαναφέρει στον Οίκο Του τον άνθρωπο μετά την παρακοή και να τον κάνει πάλι οικείο Του.

·         Είναι Θεοφάνεια Τριαδική. Σε κάθε Θ. Λειτουργία 
έχουμε φανέρωση της Αγ. Τριάδος. Η Θεία Οικονομία είναι η φανέρωση του Παναγίου Τριαδικού Θεού. η Θεϊκή δύναμη, που ανακαινίζει τον άνθρωπο πηγάζει από τον Πατέρα, διαδίδεται διά του Υιού, και τελειούται από το Αγ. Πνεύμα.

·         Είναι σύνοδος ουρανού και γης. Ουρανός και γη, άγγελοι και άνθρωποι, ζώντες και κοιμηθέντες συνεορτάζουν και συνευχαριστούν τον Κύριο για την αγάπη Του.



«Ἐν σῶμα γινομεθα καί μέλη ἐκ τῆς σαρκός αὐτοῦ καί ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ…. Ἠμεῖς καί ὁ Χριστός ἐν ἐσμεν».



( «Η θεία Λειτουργία»,  Φώτιος Ι. Μάλαινος)

                    




    Επε ββς σίδωρος:   « σοφία τν γίων ατ εναι, ν χουν πίγνωση το θελήματος το Θεο. Γιατ λα τ νικ νθρωπος πακούοντας στν λήθεια, καθς εναι πλασμένος κατ᾿ εκόνα κα μοίωση το Θεο. Κα π᾿ λα τ πνεύματα τ φοβερότερο εναι τ ν κολουθε κανες τ δική του καρδιά, δηλαδ τί το παγορεύει λογισμός του κα χι νόμος το Θεο.
    Κα ατ στερα το προκαλε θλίψη, γιατ παραμένει γι᾿ ατν γνωστο τ μυστήριο το Θεο κα δν βρίσκει τν δ τν γίων γι ν βαδίζει σ᾿ ατήν. Τώρα λοιπν εναι καιρς ν κάνουμε τ θέλημα το Θεο, γιατ σωτηρία κερδίζεται σ καιρ θλίψεως καθς λέει Γραφή:

«Με τν πομονή σας, θ σώσετε τν ψυχή σας».
«ν τ πομον μν κτήσασθε τάς ψυχάς μν». (Λουκ. 21,19)
 
 Μέγα Γεροντικό»)




  Αγία Στεφανίδα - 11 Νοεμβρίου

Από το συναξάρι των αγίων

                          
  
    Η Αγία Στεφανίδα ήταν γυναίκα ενός στρατιωτικού στην Ιταλία το 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς της Ρώμης ήταν ο Αντωνίνος. Στο μεταξύ πέθανε ο άνδρας της και έμεινε χήρα.

    Αυτή λοιπόν, χριστιανή από τους προγόνους της ακόμα, βλέποντας τον Άγιο Βίκτωρα, ο οποίος εορτάζει από την Εκκλησία μας την ίδια ημέρα, ότι βασανιζόταν υπερβολικά, τον μακάρισε για την ανδρεία του.

    Η εκδήλωση της αυτή όμως, προκάλεσε τους ειδωλολάτρες και την οδήγησαν στον ηγεμόνα. Επειδή και εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό, έδεσαν τα χέρια της στις κορυφές δύο δένδρων (φοινίκων), που με τη βία λύγισαν, κατόπιν τα άφησαν ελεύθερα και όπως με ορμή επανήλθαν στην αρχική τους θέση, έσχισαν την Αγία στα δύο, και έτσι παρέδωσε την μακαριά ψυχή της στα χέρια του Θεού.



( Ορθόδοξος  Συναξαριστής)



                     
Η Εκκλησιαστική Μουσική της Ανατολής      Επιμέλεια: Δημήτρης ΝένταςΠρωτοψάλτης

Κλασική Ἐκκλησιαστική Μουσική

Ὀλοι οἱ λαοί διδάσκουν τή δική τους κουλτούρα. Οἱ Γερµανοί διδάσκουν τόν Μπάχ, τόν Μπετόβεν. Ἐµεῖς δέν ἔχουµε ἄλλους, ἔχουµε τόν Κουκουζέλη, τόν Κα­ρύκη... Αὐτούς πρέπει νά µάθουµε. Ἀλλά στήν Ἑλλάδα συµ­βαίνει τό ἑξῆς τροµερό: ὁτιδήποτε δυτικό θεωρεῖται ὡραιότερο.» […] σκέψεις τοῦ δασκάλου Λυκούργου Ἀγγελόπουλου […]
Ὡς πρώτη µουσική τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, κατόπιν µουσική τῆς ἐκτεταµένης Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας, ἀναπτύχθηκε στήν ἐκκλησία, πού πάντα ἦταν τό κέντρο τῆς ζωῆς στό Βυζάντιο. Αὐτός ἦταν ὁ χῶρος τοῦ µουσικοῦ γίγνεσθαι καί τῆς µουσικῆς πρωτοπορίας. Ἡ µουσική αὐτή ἐπικράτησε σέ µιά εὐρύτερη περιοχή, ὅπου ἡ Ἀνατολή συναντᾶ τούς  Ἕλληνες καί τούς Σλάβους, καί δικαιοῦται νά διεκδικεῖ τίς διαστάσεις µιᾶς µουσικῆς πού ὑπῆρξε «οἰκουµενική» (Μιχάλης Ἀδάµης) [...]
Ἕνας µουσικός πολιτισµός, γραπτός καί ἔντεχνος, µέ 7.000 µουσικούς κώδικες, κορυφαῖα δηµιουργήµατα µελοποιίας, πού ἀναµένουν µελετητές τῆς θεωρίας, τῆς πράξης, τῆς ἔρευνας, διακόνους τῆς ψαλτικῆς τέχνης. Ἡ παρουσίαση αὐτῶν τῶν ἔργων εἶναι χρέος πρός τόν ἑλληνικό µας πολιτισµό.
Στίς µέρες µας ἡ προσέγγιση τῆς παλαιᾶς γραφῆς ὅλων τῶν φάσεων ἐξέλιξης τῆς σηµειογραφίας, οἱ µουσικολογικές µελέτες καί διδακτορικές διατριβές, ἡ διδασκαλία τῆς ψαλτικῆς τέχνης σέ σχολές καί ὠδεῖα, ἡ ἠχογράφηση παραδοσιακῶν ψαλτῶν καί ἡ διάσωση τῆς προφορικῆς παράδοσης· οἱ ἐκδόσεις θεωρητικῶν συγγραµµάτων βασισµένων στήν ἔρευνα, αὐτογράφων καί χειρογράφων κωδίκων, ψηφιακῶν δίσκων µέ µέλη ἀπό τόν πλοῦτο τῶν Βυζαντινῶν καί µεταβυζαντινῶν µαϊστόρων, ἡ πραγµατοποίηση συναυλιῶν µέ συνθέσεις πού δύσκολα ψάλλονται στήν ἐκκλησία· ἡ ὕπαρξη πρωτοψαλτῶν πού µέ σεβασµό ἐµµένουν στήν τήρηση τοῦ τυπικοῦ, συγκροτοῦν µικρούς χορούς κατά τά πρότυπα τῆς ΜτΧΕ, ψάλλουν κλασικά µέλη χωρίς ἐπίδειξη φωνητικῶν δεξιοτήτων, µελοποιῶν πού καλύπτουν σύγχρονες ἀνάγκες σύνθεσης, βασιζόµενοι ὅµως στίς δοµές καί µουσικές φόρµες πού κουβαλᾶ ἡ µελοποιητική ἐµπειρία τῶν παλαιοτέρων, ὥς τίς ἀναζητήσεις, ἐπιρροές καί συνεργασίες µουσικῶν Ἀνατολῆς καί ∆ύσης, πού κατανοοῦν τήν ὕψιστη καθ’ ἡµᾶς µουσική, ἀποτελοῦν τήν ἐλπίδα, τή «µικρά ζύµη» πού µπορεῖ νά διατηρήσει ἀλλά καί νά ἀναζωογονήσει ἕναν θησαυρό µέ ἱερή ἀξία.

Κωνσταντίνος Αγγελίδης, από τον ομόνυμο ψηφιακό δίσκο (CD)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου