ΜΑΪΟΣ 2015, τεύχος 10ο

ΜΑΪΟΣ 2015, τεύχος 10^ο

 

 

 

Θεολογικές προσεγγίσεις

Κατερίνα Μιχαλοπούλου – Θεολόγος, Φιλόλογος

 

 

              

 

          Απο την Ανάληψη στην Πεντηκοστή

 

    

Μετά το κοσμογονικό γεγονός της Αναστάσεως του Θεάνθρωπου, ο αναστηθείς Κύριος εμφανίζεται κατ΄εξακολούθηση στους μαθητές Του για σαράντα ημέρες.

Σε αυτό το διάστημα, τους πληροφορεί ότι, πρώτιστα, θα βαπτισθούν «εν Πνεύματι Αγίω» σύμφωνα με το πρότυπο της «εν ύδατι» βαπτίσεως του Προδρόμου και δεύτερον, θα καταστούν «μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης».

Με αυτούς τους λόγους ο Ιησούς ανελήφθη ενώπιον των μαθητών Του και «νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών» (Πραξ.1,9).

Εκείνοι πάλι, μετά από τις οδηγίες του Διδασκάλου, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ και παρέμειναν στο υπερώον αναπέμποντας θερμές δεήσεις στον Τριαδικό Θεό.

Τη δέκατη ημέρα μετά την Ανάληψη του Κυρίου, πενήντα μέρες δηλαδή μετά τη Ανάστασή Του, ήλθε το Πνεύμα το Άγιο και πλημμύρισε τους μαθητές. Οι Πράξεις των Αποστόλων περιγράφουν με παραστατικό τρόπο το γεγονός της χριστιανικής  Πεντηκοστής που ιστορικά έλαβε χώρα ανήμερα της εβραϊκής γιορτής της Πεντηκοστής.

Ξαφνικά, ακούστηκε βουή από τον ουρανό σαν δυνατός άνεμος μέσα στο σπίτι και κάτι σαν γλώσσες φωτιές στάθηκαν πάνω από το κεφάλι κάθε μαθητή. Ήταν η «δύναμις εξ΄ύψους», ο «άλλος Παράκλητος», η νέα παρηγορία, την οποία ο Χριστός τους είχε υποσχεθεί και έτσι διατελούσαν προσευχόμενοι και «προσκαρτερούντες» με χαρά μεγάλη.

Τότε συνέβη το εξής συγκλονιστικό: Οι δώδεκα μαθητές-ο Ιούδας είχε αντικατασταθεί από το Ματθία-«πεφωτισμένοι» πλέον, άρχισαν να μιλούν στο συγκεντρωμένο πλήθος το αποτελούμενο από Ιουδαίους αλλά και εθνικούς προσήλυτους, για το σχέδιο σωτηρίας του Θεού, με αποτέλεσμα κάθε φυλή να αντιλαμβάνεται στη δική της γλώσσα το περιεχόμενο των λόγων.

Αρχικά, βέβαια, υπήρξε και η αμφισβήτηση ως προς τα πρόσωπα των μαθητών, καθώς με βάση την εξωτερική τους εικόνα χαρακτηρίστηκαν από κάποιους ως κείμενοι υπό την επήρεια μέθης.

Μπροστάρης, όμως, ο Απόστολος Πέτρος παίρνει το λόγο και τους θυμίζει τις προφητείες του Προφήτη Ιωήλ εξ΄ονόματος του Κυρίου «…στις έσχατες μέρες θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο ώστε όλων οι απόγονοί σας να κηρύξουν την αλήθεια». Συνάμα, τους καλεί να μετανοήσουν και να βαπτισθούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος.

Η ημέρα της Πεντηκοστής σημάδεψε, καταρχήν, βαθιά τους δώδεκα απλούς ανθρώπους που είχαν ζήσει από κοντά τον Ιησού ελευθερώνοντάς τους από κοινωνικές. φυλετικές και ιστορικές προκαταλήψεις. Απαλλάσσονται από την εσωστρέφειά τους και από φοβισμένες διωκόμενες υπάρξεις «μεταμορφώνονται» στους τολμηρούς, αεικίνητους και δυναμικούς Ευαγγελιστές του μηνύματος της Ανάστασης του Χριστού. Έτσι, δεν διστάζουν να ασκήσουν δριμύτατη κριτική στους συμπατριώτες τους που ελευθέρωσαν ένα φονιά (Βαραββάς) και αντί για αυτόν θανάτωσαν τον μόνο Άγιο και Δίκαιο. Τονίζουν, όμως, ότι «… Θεός Κύριος ανέστησε τον παίδα αυτού» για να άρει την αμαρτία του κόσμου και σήμερα στέλνει και τον Παράκλητο, το τρίτο πρόσωπο της Τριάδος, ώστε να φέρει την αρμονία και την ενότητα στο γένος των ανθρώπων που είχε διαταραχθεί με την απόπειρα ανύψωσης του Πύργου της Βαβέλ.

Ό,τι λοιπόν, νοηματοδοτεί το μυστήριο της Πεντηκοστής είναι το γεγονός ότι για τη σωτηρία σύνολης της Δημιουργίας συνεργάστηκαν και τα τρία πρόσωπα του Τριαδικού Θεού, ενώ η ζωηφόρος πνοή του Αγίου Πνεύματος αποτέλεσε την αρχή μιας νέας αποστολής των Μαθητών, του ευαγγελισμού όλων των ανθρώπων χωρίς διακρίσεις, μια και με τη βάπτιση τριών χιλιάδων ψυχών, ήδη εκείνη την ημέρα, σηματοδοτείται η γενέθλια ημέρα της επί της γης Εκκλησίας.

 

 

                 EΠΙΚΑΙΡΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

                          Επιφάνιος Στόκος – Θεολόγος,  ιεροψάλτης

 

''Δεν υπάρχει νύχτα χωρίς φώτα’’

Σε μία πρόσφατη επίσκεψή μας στο περιβόλι της Παναγίας, ένας ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, μεταξύ άλλων ωφέλιμων και σοφών λόγων, μας είπε κάτι ξεχωριστό και συνάμα πολύ διδακτικό. Μας είπε ότι η πνευματική ζωή και η αγιότητα δεν είναι μία στάσιμη κατάσταση, ούτε μπορεί να κατακτηθεί με έναν αυτόματο τρόπο, αλλά είναι μία πορεία προς τα άνω, μία φωτεινή πορεία στην οποία γίνονται βήματα προς τα εμπρός και βήματα προς τα πίσω. Αρκεί να το αντιλαμβανόμαστε και να συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Σε αυτή την ανοδική πορεία ο Θεός ευδόκησε να μας στείλει εκλεκτούς και ευλογημένους συνοδοιπόρους. Σε κάθε εποχή λοιπόν, ο Θεός επιλέγει συνοδοιπόρους οι οποίοι θα μας οδηγήσουν στην εφαρμογή του θελήματός Του.                                                                                        Για παράδειγμα τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες όπου εμφανίστηκαν πολλές αιρέσεις έδρασαν φωτισμένοι πατέρες όπως ο μέγας Αθανάσιος, ο μέγας Βασίλειος, ο ιερός Χρυσόστομος και άλλοι. Διά της διδασκαλίας των μεγάλων αυτών πατέρων κατάφερε το πλήρωμα της Εκκλησίας να ξεπεράσει τον επικίνδυνο σκόπελο των αιρέσεων. Χωρίς αμφιβολία οι μεγάλοι αυτοί πνευματικοί φάροι φώτισαν και στιγμάτισαν την εποχή στην οποία έζησαν και έδρασαν.                                                                                              Σε μία άλλη πολύ δύσκολη εποχή για το γένος μας έδρασε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος κατάφερε στην μουσουλμανοκρατούμενη και σκοτεινή Ελλάδα να κρατήσει ζωντανή στην καρδιά των υπόδουλων την αγάπη για τον Χριστό και το Έθνος μας με τις ιεραποστολικές περιοδείες και τα φλογερά κηρύγματά του.                                                                                                 Στην σημερινή εποχή, πόσο πολύ μας βοηθούν τα πνευματικά, φωτεινά και ζωντανά παραδείγματα των οσίων Πορφυρίου και Παϊσίου, οι οποίοι έζησαν στην εποχή μας, προκειμένου να εισέλθουμε στον πνευματικό στίβο και να αθληθούμε με τρόπο θεάρεστο και ευλογημένο; Μαζί με αυτά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα πολλά παραδείγματα στα οποία αναδεικνύεται έντονα η παρουσία του Θεού στη ζωή μας, προβάλλοντας μας αγίους που θα μας διδάξουν την τέχνη του Ευαγγελίου. Σίγουρα κάθε εποχή έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Ίσως να μην είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν η εποχή μας είναι καλύτερη ή χειρότερη από τις προηγούμενες ή τις επόμενες. Γνωρίζουμε πάντως ότι «οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ρωμ. 5,20), δηλαδή όπου η αμαρτία φάνηκε στο αληθινά τρομακτικό της μέγεθος, εκεί η χάρη του Θεού την υπερκάλυψε με το παραπάνω. Οι άγιοι, τους οποίους μας στέλνει ο Θεός για συνοδοιπόρους, είναι τα πνευματικά μας πρότυπα στα οποία καθρεπτιζόμαστε προκειμένου να τα μιμηθούμε. Θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε την κάθε εποχή με μία σκοτεινή νύχτα, στην οποία όμως ενυπάρχουν τα φώτα που θα μας οδηγήσουν στον προορισμό μας. Αυτά τα φώτα είναι εκθαμβωτικά, αρκεί εμείς να θέλουμε να τα δούμε.

 

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

Χρήστος Παπανικολάου - Βιοχημικός - Βιοτεχνολόγος

 

ΕΜΒΟΛΙΑ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (ΜΕΡΟΣ 3)

Κλείνοντας το κεφάλαιο εμβόλια, ας δούμε πως παράγονται αυτά και τι οφέλη αποκομίζονται και από ποιους κατά τη διακίνηση τους.                                            Ένα εμβόλιο, προκειμένου να τεθεί σε κυκλοφορία, πρέπει να περάσει από διάφορα στάδια μελετών. Κατ’ αρχήν πρέπει πρώτα να αναλυθεί το γενετικό υλικό του ιού, ώστε το εμβόλιο που θα παραχθεί να έχει τα κατάλληλα συστατικά για να υπάρξει αποτέλεσμα. Στη συνέχεια πρέπει να γίνουν δοκιμές των εμβολίων σε πειραματόζωα, κατά κύριο λόγο εργαστηριακά ποντίκια, διότι μοιάζει πολύ το γενετικό τους υλικό με αυτό των ανθρώπων, ώστε να δουν τυχόν παρενέργειες που μπορεί να προκαλεί το εμβόλιο, και αν αυτό μπορεί να γίνει εφαρμόσιμο. Τέλος, πρέπει να γίνουν πειραματικοί εμβολιασμοί στους ανθρώπους ώστε να δουν στην πράξη την αποδοτικότητα του εμβολίου που παρασκευάστηκε.            Το τελευταίο κομμάτι, του εμβολιασμού των ανθρώπων, αποτελεί μια δύσκολη και ποικίλη ως προς τα στάδια της εφαρμογή, καθώς για να γίνει μελέτη σε επίπεδο ανθρώπων πρέπει το στάδιο μελετών στα ποντίκια να έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα και επιπλέον οφείλει η εταιρεία που παρασκευάζει το εκάστοτε εμβόλιο να το δοκιμάσει σε ένα πολύ ευρύ φάσμα ασθενών ανθρώπων στα νοσοκομεία και να εκθέσει όλα όσα παρατηρηθούν, θετικά ή αρνητικά, αποτελέσματα. Και φυσικά υπό τον έλεγχο πάντα του αρμόδιου κρατικού φορέα της κάθε χώρας. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι μόνο απλό δεν είναι για μια εταιρεία να βγάλει στο εμπόριο ένα εμβόλιο.      Εδώ όμως είναι και το περίεργο. Τα τελευταία χρόνια παράχθηκαν τόσα νέα εμβόλια, όσο θα έκανε να παραχθεί σχεδόν ένα εμβόλιο. Μια παραγωγή η οποία έγινε με εγκρίσεις χωρών χωρίς να υπάρχουν οι κατάλληλες μελέτες που να αποδεικνύουν την ασφάλεια ή τους κινδύνους των εμβολίων αυτών. Οι εταιρείες φυσικά κέρδισαν εκατομμύρια δολάρια από τις πωλήσεις τους, αφού οι περισσότερες κυβερνήσεις δέχθηκαν με τόση ευκολία την κατάσταση πανδημίας που τους επέβαλαν. Στην ουσία θα μπορούσαμε να πούμε πως έγινε ο ανθρώπινος πληθυσμός ένα πειραματόζωο προκειμένου να οικονομήσουν οι εταιρείες τα χρηματικά τους οφέλη. Και φυσικά αυτή η κερδοφορία των εταιρειών στοίχισε την οικονομία των χωρών, οι οποίες τα αγόρασαν με πόρους από τα ταμεία τους και τα ταμεία υγείας τους.                                    Διπλό λοιπόν το κακό, μιας και παράλληλα με τις ιώσεις αυτές, όλως τυχαίως, επήλθε και η λεγόμενη οικονομική κρίση που όλοι βλέπουμε εδώ και χρόνια. Παρόλα αυτά ακόμα και η επιστημονική κοινότητα διχάστηκε για την ανάγκη ενός τόσο μαζικού εμβολιασμού-πειράματος. Βέβαια, εδώ να τονίσουμε ότι και οι αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς πολλών χωρών βρέθηκαν προ τετελεσμένων γεγονότων μιας και είχε ήδη αποφασιστεί η εφαρμογή των εμβολιασμών, ξεκινώντας από μια μεγάλη διαφήμιση περί της ανάγκης χρήσης των νέων εμβολίων. Εκ των υστέρων, όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο μέρος της σειράς αυτής, υπήρξαν φωνές διαμαρτυρίας τόσο στον ΟΗΕ, όσο και στην ΕΕ, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Δείγμα και αυτό της καλής σχέσης που διατηρούν οι φαρμακευτικές εταιρείες με τις κυβερνήσεις και αρκετούς γιατρούς που προωθούν τα φάρμακα τους.                                                                        Ένα φάρμακο πρέπει να ωφελεί τον άνθρωπο και να λειτουργεί υπέρ του. Το καλύτερο φάρμακο είναι η ίδια η φύση, όπως έχει ήδη προνοηθεί, ώστε να αντιμετωπίζεται η κάθε κατάσταση που παρουσιάζεται στον άνθρωπο. Ο σωστός τρόπος ζωής και η σωστή διατροφή παρέχουν ισχυρά όπλα για την καταπολέμηση αλλά και πρόληψη ασθενειών και φυσικά ιώσεων, έτσι ώστε εν τέλει το φάρμακο και το εμβόλιο να χρησιμοποιείται μόνο εκεί που είναι απαραίτητο, και όχι σαν βασική καταπολέμηση των ασθενειών.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ανθολόγιο Συμβουλών αγίου  Γέροντος Πορφυρίου      (Βίος και Λόγοι, εκδ. Ι. Μ. Χρυσοπηγής Κρήτης)

 

Δέν γίνεσθε ἅγιοι κυνηγώντας τό κακό. Ἀφῆστε τό κακό. Νά κοιτάζετε πρός τόν Χριστό κι Αὐτός θά σᾶς σώσει. Ἀντί νά στέκεσθε ἔξω ἀπό τήν πόρτα καί νά διώχνετε τόν ἐχθρό, περιφρονῆστε τον. Ἔρχεται ἀπό δῶ τό κακό; Δοθεῖτε μά τρόπο ἁπαλό ἀπό ἐκεῖ. Δηλαδή ἔρχεται νά σᾶς προσβάλει τό κακό, δῶστε ἐσεῖς τήν ἐσωτερική σας δύναμη στό καλό, στόν Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Ξέρει ἐκεῖνος πῶς νά σᾶς ἐλεήσει, μέ τί τρόπο. Κι ὅταν γεμίζετε ἀπ’ τό καλό, δέν στρέφεσθε πιά πρός τό κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, καλοί. Ποῦ νά βρεῖ τόπο τότε τό κακό; Ἐξαφανίζεται!                                             Σᾶς πιάνει φοβία κι ἀπογοήτευση; Στραφεῖτε στόν Χριστό. Ἀγαπῆστε τον ἁπλά, ταπεινά, χωρίς ἀπαίτηση καί θά σᾶς ἀπαλλάξει ὁ Ἴδιος.                                         Νά μή διαλέγετε ἀρνητικούς τρόπους γιά τή διόρθωσή σας. Δέν χρειάζεται οὔτε τόν διάβολο νά φοβάσθε, οὔτε τήν κόλαση, οὔτε τίποτα. Δημιουργοῦν ἀντίδραση. Ἔχω κι ἐγώ μία μικρή πείρα σ’ αὐτά. Ὁ σκοπός δέν εἶναι νά κάθεσθε, νά πλήττετε καί νά σφίγγεσθε, γιά νά βελτιωθεῖτε. Ὁ σκοπός εἶναι νά ζεῖτε, νά μελετᾶτε, νά προσεύχεσθε, νά προχωρᾶτε στήν ἀγάπη, στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, στήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας.

 

 

 

Ερμηνεία της θείας Λειτουργίας (11)
                   ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ

Αγία αναφορά  (α μέρος)

«Στώμεν καλώς’ στώμεν μετά φόβου. Πρόσχωμεν την αγίαν αναφοράν εν ειρήνη προσφέρειν»,

 

Προτρέπει πάλι ο ιερέας. Δηλαδή: «Ας σταθούμε γερά σε όσα ομολογήσαμε με το «Πιστεύω…», χωρίς να κλονιζόμαστε από τους αιρετικούς. Ας σταθούμε με φόβο, γιατί είναι μεγάλος ο κίνδυνος να πλανηθούμε. Όταν έτσι σταθεροί παραμένουμε στην πίστη, τότε ας προσφέρουμε τα δώρα μας στο Θεό με ειρήνη».
Στο σημείο αυτό οι πιστοί πρέπει να έχουν στο νου τους και τα λόγια του Κυρίου: «Αν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και θυμηθείς ότι κάποιος κάτι έχει εναντίον σου, συμφιλιώσου πρώτα μαζί του, και μετά έλα να προσφέρεις το δώρο σου» (Ματθ. 5:23 -24).
Αφού λοιπόν ο ιερέας ανυψώσει τις ψυχές και τα φρονήματα των πιστών από τα επίγεια προς τα ουράνια, αρχίζει την ευχαριστήρια προσευχή. Μιμείται έτσι τον πρώτο Ιερέα, το Χριστό, που ευχαρίστησε το Θεό Πατέρα προτού παραδώσει το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.   

 

 

 

 

 

 

           ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ  

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

Δυο πράγματα κι εσύ ν’ αποφεύγεις: Να μη θεωρείς τον εαυτό σου άξιο για επαίνους και να μη νομίζεις κανέναν κατώτερό σου. Με τον τρόπο αυτό ποτέ δεν θ’ ανάψει μέσα σου ο θυμός για τις προσβολές που σου γίνονται… Το θυμό σου να τον στρέφεις εναντίον του ανθρωποκτόνου διαβόλου, που είναι ο πατέρας του ψεύδους και ο πρόξενος κάθε αμαρτίας. Να είσαι όμως σπλαχνικός με τον αδελφό σου, γιατί αν συνεχίσει ν’ αμαρτάνει, θα παραδοθεί στο αιώνιο πυρ μαζί με το διάβολο. Όπως διαφέρουν οι λέξεις θυμός και οργή, έτσι διαφέρουν και οι σημασίες τους. Θυμός είναι μια έντονη έξαψη κι ένα ξέσπασμα του πάθους. Ενώ οργή είναι μια μόνιμη λύπη και μια διαρκής τάση για εκδίκηση, σαν να φλέγεται η ψυχή από τον πόθο ν’ ανταποδώσει το κακό. Οι άνθρωποι αμαρτάνουν και με τις δυο καταστάσεις. Άλλοτε ορμούν απερίσκεπτα να χτυπήσουν όσους τους προκάλεσαν και άλλοτε καιροφυλακτούν δόλια να εκδικηθούν όσους τους λύπησαν. Εμείς και τα δυο πρέπει να τ’ αποφεύγουμε…

 

 

 

Η τέχνη της αγιογραφίας

                                           

Κωνσταντίνος Πετρίδης                                             

                     

 

Η Ανάσταση του Κυρίου ή η κάθοδος στον Άδη

 

 Η Ανάσταση του Χριστού είναι νίκη κατά του θανάτου. Στον όρθρο του  Μ. Σαββάτου διαβάζουμε: «κατέβηκες στην γη για να σώσεις τον Αδάμ και μη βρίσκοντάς τον εκεί πήγες να τον βρεις μέχρι τον Άδη».  

     

 Για να αγγίξει ο Κύριος την Πτώση  του ανθρώπου μεταβαίνει στον Άδη, εκεί όπου το κακό ζει την τελευταία του απελπισία. Η εικόνα  της Αναστάσεως περιγράφεται και ως κάθοδος εις τον Άδη.

     

 Στην εικόνα της Αναστάσεως έχουμε κάτω από τον αναστημένο Χριστό ένα σκοτεινό σπήλαιο που συμβολίζει τον Άδη. Στον Άδη ο Κύριος αναζητεί τον Αδάμ τον πρώτο από τους θνητούς. Εκεί ακούει την φωνή των  Προφητών του Νώε, του Αβραάμ, του Μωϋσή, του Δανιήλ, του Ιερεμία του Ιωνά.

 

«Από την κοιλιά του Άδη εισάκουσε

 την ικεσία μου Κύριε»

      

Ο αγιογράφος ιστορεί (=περιγράφει με εικόνα) την εις Άδη κάθοδο  έχοντας βαθιά γνώση της ορθοδόξου θεολογίας. Ο ελευθερωτής Χριστός (κατά τον Απόστολο Παύλο) αναγγέλλει το Ευαγγέλιο στους αιχμάλωτους του Άδη. Ο λόγος Του για την σωτηρία γίνεται πράξη.

            Ο Κύριος σπάει τους αιώνιους μοχλούς που κράταγαν γερά τους αιχμαλώτους. Πατάει με τα πόδια Του τις σπασμένες θύρες του Άδη.

         Μέσα στο μαύρο φόντο της εικόνας στο κάτω μέρος της βρίσκεται αλυσοδεμένος ο Άδης. Τα συντρίμμια του παριστάνονται συμβολικά με ένα πλήθος σπασμένων αλυσίδων, κλειδιών, καρφιών κτλ.

            Στο κέντρο της εικόνα εμφανίζεται ο Χριστός σαν κεραυνός λάμποντας από το φως γεμάτος δυναμισμό και ακτινοβολώντας Θείες Ενέργειες. Το πρόσωπό Του κυριαρχεί με τρόπο εξουσιαστικό. Περιστοιχίζεται από μία φωτεινή δόξα  που αποτελείται από ουράνια ημικύκλια που διασχίζονται από την ακτινοβολία Του.           

          Η αήττητη  δύναμη του Σταυρού (η σταυρωμένη αγάπη) χαρακτηρίζει την στάση Του. Με μια δυνατή κίνηση των χεριών Του, αρπάζει από τους τάφους τον Αδάμ και την Εύα (τους πρωτοπλάστους, εκπροσώπους των δύο φύλων του ανθρωπίνου γένους). Έχουν στα πρόσωπά τους ένα αίσθημα ξαφνιασμού και τους ανασταίνει .

      Οι ομάδες των προσώπων που βρίσκονται αριστερά και δεξιά παριστούν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι εκεί οι Δίκαιοι και οι Προφήτες για  συγκεκριμένο λόγο. Ο Δίκαιος Άβελ, ο πρώτος από τους κεκοιμημένους. Οι Προφήτες που προεικονίζουν την τριήμερη κάθοδο του Κυρίου στον Άδη,   ο Νώε στην κιβωτό, ο Ιωνάς στο κήτος,  ο Μωϋσής  μέσα στο καλάθι στον Νείλο, ο Ιερεμίας στον λάκκο των λεόντων κ.α.  Εδώ βρίσκονται οι Βασιλείς  Δαυίδ και Σολομών, προηγούνται δε  από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο που δείχνει τον Σωτήρα (υπήρξε άλλωστε  και ο πρόδρομος του Κυρίου  και στον Άδη). Όλοι αναγνωρίζουν τον Χριστό σαν Σωτήρα τους και το εκφράζουν με την ανάλογη στάση τους.             

       Η εικόνα, μας περιλούζει με χαρά και παραμερίζει  οτιδήποτε μας στενοχωρεί. Βλέποντας δε την ανάσταση και των πρωτοπλάστων μας  του Αδάμ και  της Εύα, ΠΡΟΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ  όπως  την  ομολογούμε στη διακύρηξη της πίστης μας  (το Πιστεύω ) …  προσδοκούμε ανάσταση νεκρών.

 

                   

 

 

 

 

 

 

 

Η Εκκλησιαστική Μουσική της Ανατολής      Επιμέλεια: Δημήτρης Νέντας – Πρωτοψάλτης

 

Άγιον Όρος – Μουσική                                           (Στέλιος Ι. Κοψαχείλης - www.mountathos.gr)

       Μία χώρα υπάρχει στον κόσµο, το Όρος Άθως, είπε ο Βυζαντινός χρονογράφος Γρηγοράς. Το Άγιον Όρος, τόπος στον οποίον ο χρόνος συνετρίβη. Παρελθόν και παρόν συναντώνται εις µίαν υπερκόσµιον πραγµατικότητα, τον Ορθόδοξον Μοναχισµόν. Μεγάλες προσωπικότητες έζησαν εδώ και δηµιουργήσαν ένα λαµπρό µουσικό έργο. Σπάνια χειρόγραφα βρέθηκαν στις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους. Μουσικά όργανα και πρόσωπα εσώθηκαν σε κώδικες και τοιχογραφίες. Στην Αθωνιάδα Σχολή εδίδαξαν σπουδαίοι διδάσκαλοι και ανέδειξαν καλούς µαθητές και αγίους ακόµη.                                                     Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας και της Σωτηρίας η ψαλτική τέχνη κατέγραψε µια µακραίωνη και λαµπρά ιστορία. Πλήθος αγίων και λογίων ασχολήθηκαν µε αυτήν και την επλούτισαν µε την αγάπη τους και την γνώση τους.                                                                                 Τα τάλαντα, και οι κωδωνοκρουσίες µε τους ρυθµικούς ήχους και την γλυκειά µουσική στρέφουν εξ' ολοκλήρου την προσοχή µας στο ευωδιαστό Περιβόλι της Παναγίας, στον πνευµατικό αγιορείτικο φάρο. "Κώδωνας άνω λαµπρόν ηχούντας φέρει πιστούς καλούντας προς Θεού υµνωδίαν" (δίπτυχο ανωνύµου).

Πολλοί Αγιορείται στον αιώνα µας διεκρίθησαν ως µουσικοί και µελοποιοί, ως ιεροψάλται και καθηγηταί της Βυζαντινής µουσικής και Βυζαντινής Τεχνοτροπίας. Αναφέρω τον Μελέτιο Μοναχό Συκιώτη (εκλεκτό καλλιγράφο βυζαντινογράφο και καθηγητή της Βυζαντινής Μουσικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας), τους ∆ανιηλαίους και τον παπά Γρηγόρη, τους Θωµάδες, τον Ανδρέα Μοναχό (κατά κόσµον Χαρ. Θεοφιλόπουλο, καθηγητή της Βυζαντινής µουσικής, συγγραφέα και µελοποιό) τέως γραµµατέα της Ιεράς Κοινότητος καθώς και πολλοί άλλοι αφανείς ήρωες, οι οποίοι είναι άξιοι πολλών επαίνων και βραβείων, διότι δια της επιµελούς φιλοπονίας των ετίµησαν και συνεχίζουν να τιµούν το Άγιον Όρος, εµφανίζοντες το "Περιβόλι της Παναγίας" (σύµφωνα µε τον Καισάριο ∆απόντες) ως πηγήν εµπνεύσεως Καλλιτεχνίας. Ανάµεσα στις σύγχρονες µορφές Αγιορειτών ψαλτών γνωστοί είναι οι ιεροµόναχοι Παντελεήµων Αγιαννανίτης (Κάρτσωνας) και Γαβριήλ Καρυώτης (Μακαβός), ο ιεροδιάκονος ∆ιονύσιος Καρυώτης (Φιρφιρής), και ο µοναχός Ιγνάτιος Βατοπεδινός. Στην εκκλησιαστική µουσική πρωτεύοντα ρόλο έχει η µελωδία, διότι αυτή συγκροτεί το ουσιώδες µέρος κάθε µουσικής σύνθεσης, µε ψυχή της τον χρόνο. Τα θρησκευτικά άσµατα των µοναχών προέρχονται από την ευγενή, περιπαθή και συγκινούµενη καρδιά τους. Όπως και η εκκλησία, οι ιεροµόναχοι στο Άγιον Όρος αναλώνονται για να διακονήσουν τον κόσµο εις τύπον Χριστού. Έχουν ως στόχο όχι να αφοµοιωθούν µε τον κόσµο, αλλά να αφοµοιώσουν τον κόσµο παράλληλα φυσικά µε τον ενοποιητικό ρόλο της Εκκλησίας.