ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ
Έκδοση Ι. Ν Ζωοδόχου Πηγής Χατζηκυριακείου Πειραιώς
2ος χρόνος
Περιεχόμενα
Θεόφιλος Βαρδόπουλος: Ποιητικό Προοίμιον
π Τύχων Κουτσοφιός Εν αρχή
Πατερικοί Λόγοι
Δογματικά Θέματα
Κατερίνα Μιχαλοπούλου Ερμηνεία Αγίας Γραφής
Χρήστος Παπανικολάου Η γωνιά του ερευνητή
Αγιορείτικα Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου
Λειτουργικά & Κατηχητικά Θέματα
Από τογεροντικόΑ πό το συναξάρ ιτων αγίων
Δημήτρης Νέντας Η μουσική της ανατολής
Πρόγραμμα ακολουθιώνΝοεμβρίου
Ποιητικό προοίμιον…
ΘεόφιλοςΒαρδόπουλος
Χριστέμουσ΄αγαπώ
Γλυκύτατη η αγάπη Σου που πάντα με σκεπάζει
με Σένα στο πλάι μου τίποτα δεν με τρομάζει
Κάθε που Σε αναφέρω χαρά γεμίζει η καρδιά
χαμογελά η ψυχή μου και διαρκώς Σε αναζητά
Γλυκύτατη η Μητέρα Σου συνέχεια με προσέχει
και τόση ευσπλαχνία για μένα πάντα έχει
Αγνή Παρθένε Θεοτόκε πάντοτε να μας φυλάς
και Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς
Χριστέ μου σ αγαπώ Χριστέ μου Σε λατρεύω
με τον λόγο Σου μπορώ τα πάθη να γιατρέυω
Χριστέ μου σ αγαπώ Χριστέ μου σε δοξάζω
με την αγάπη Σου μπορώ τον κόσμο να αλλάζω
«Για να σωθείς είναι ανάγκη να ταπεινωθείς»
Ο Θεός πολλές φορές παραχωρεί καταστάσεις φαινομενικά αδιέξοδες. Σε αυτές τις καταστάσεις αντιδρούμε συνήθως με δύο τρόπους. Ο πρώτος -που συνήθως κάνουμε όλοι- να αφεθούμε στη μιζέρια μας, στη γκρίνια μας και στα αναπάντητα γιατί; Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Γιατί εμένα που είμαι καλός άνθρωπος όλα να μου πηγαίνουν στραβά, γιατί; γιατί; Ο δεύτερος τρόπος να δούμε μέσα στην αποτυχία μας την παρουσία του Θεού. Ο Άγιος Σιλουανός αναφέρει: «ο Κύριος αγαπά τους ανθρώπους. Εν τούτοις παραχωρεί τις θλίψεις, για να γνωρίσουν οι άνθρωποι την αδυναμία τους και να ταπεινωθούν και με την ταπείνωση να λάβουν το Άγιο Πνεύμα…». Αν ο Θεός παραχωρεί μια δοκιμασία ή ένα αδιέξοδο, είναι για να μας δώσει μία μοναδική ευκαιρία, να αλλάξουμε τη ζωή μας, να Τον γνωρίσουμε και να Τον ακολουθήσουμε τηρώντας τις εντολές Του.
π. Τύχων
Πατερικοί λόγοι
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Περί Θεοφανίων
“Μα γιατί δεν ονομάζεται επιφάνεια η μέρα που γεννήθηκε, αλλά η μέρα που βαφτίστηκε; Γιατί τα Θεοφάνεια είναι η μέρα που βαφτίστηκε και αγιάστηκαν τα νερά. Γιατί λοιπόν η μέρα αυτή λέγεται Επιφάνεια; Γιατί δεν έγινε γνωστός ο Κύριος όταν γεννήθηκε αλλά όταν βαφτίστηκε. Μέχρι την ημέρα αυτή, δηλαδή, δεν τον ήξεραν οι πολλοί. Και δεν είναι καθόλου παράξενο που τον αγνοούσαν, αφού και ο ίδιος ο Βαπτιστής δεν τον ήξερε ίσαμε την μέρα εκείνη. Είναι ανάγκη όμως να εξηγήσω γιατί ο Χριστός πήγε να βαφτιστεί και σε τι βάφτισμα πήγε. Υπήρχε το Ιουδαϊκό βάπτισμα, που καθάριζε απ’ τις σωματικές ακαθαρσίες, όχι από τις αμαρτίες της συνειδήσεως. Ο Ιουδαϊκός τρόπος καθαρισμού λοιπόν δεν ελύτρωνε από τις αμαρτίες, αλλά καθάριζε τις σωματικές μόνο ακαθαρσίες, το Χριστιανικό όμως Βάπτισμα δεν είναι τέτοιο, μα πολύ ανώτερο και πλημμυρισμένο με τη χάρη του Θεού. Γι’ αυτό κι απ’ τις αμαρτίες γλυτώνει και καθαρίζει την ψυχή και δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.”
Δογματικά θέματα
Η Τέταρτη Οικουμενική Σύνοδος
Τόπος Χαλκηδόνα
Έτος 451
Αυτοκράτορας Μαρκιανό και Αυγούστα Πουλχερία
Συμμετοχή Πατέρων 650
Μεγάλες μορφές Αγ. Μάξιμος Αντιοχείας ,
Αγ. Ανατόλιος επ. Κων/λεως
Αιτία σύγκλησης Μονοφυσιτισμός
Η Δ΄ οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στη Χαλκηδόνα επί αυτοκράτορος Μαρκιανού και της συζύγου του Αυγούστα Πουλχερία το 451 μ.Χ.
Αιτία της συγκλήσεως αυτής ήταν η καταδίκη της αίρεσης του Μονοφυσιτισμού. Σύμφωνα με το Μονοφυσιτισμό, ο Χριστός δεν είχε δύο φύσεις, την θεϊκή και την ανθρώπινη, αλλά μόνο τη θεϊκή.
Η Σύνοδος απέδειξε ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, κατά μεν τη θεϊκή του φύση εγεννήθη εκ του Πατρός, κατά δε την ανθρώπινη εγεννήθη εκ της Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
Κατερίνα Μιχαλοπούλου
ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΟΥΚΑΣ,Ο «ΕΛΛΗΝΑΣ»
Είναι γεγονός πως το Ευαγγέλιο του Απόστολου Λουκά κατέχει ιδιαίτερη θέση σε κάθε ελληνορθόδοξη ψυχή, την οποία φορτίζει πιθανόν περισσότερο συγκινησιακά, για συγκεκριμένο λόγο. Ο Ευαγγελιστής ετύγχανε ελληνικής καταγωγής, αν και η παράδοση αναφέρει πως επρόκειτο για Σύριο γιατρό. Όμως, το σημαντικό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς είχε ανατραφεί με την κοσμική νοοτροπία, είχε εκλάβει, δηλαδή, τις αρχές της ελληνικής γλώσσας και φιλοσοφίας και τις ανθρωπιστικές αξίες της παιδείας, έτσι ώστε να μπορέσει με μεγαλύτερη ευκαμψία να προσλάβει και να εγκολπωθεί αργότερα τη διδαχή της εν Χριστώ ζωής.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι, όταν γνώρισε τον Θείο Απόστολο Παύλο κατά την Β΄ περιοδεία αυτού στην Τρωάδα έγινε εκτός από θεράπων ιατρός του, ο πλέων αγαπητός φίλος του και ακόλουθος. Έτσι, επηρεασμένος σαφέστατα από το άνοιγμα της χριστιανικής πίστης στα έθνη γράφει το Ευαγγέλιό του περί το 80 μ.Χ. απευθυνόμενος στους χριστιανούς που υπήρξαν ειδωλολάτρες και το αφιερώνει ανάμεσα σε αυτούς, ιδιαίτερα, στο φίλο του Θεόφιλο. Χάρις στη θύραθεν μόρφωση του αλλά κυρίως, τελικά, στον εκ Θεού φωτισμό του 8
παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα πιο συγκεκριμένα με μεθοδικότητα και χρονολογική ακρίβεια, στοιχεία του κλασικού ελληνικού τρόπου γραφής, διαποτισμένα όμως με το μοναδικό και αδιαμφισβήτητο μήνυμα: Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας όλων των ανθρώπων πέρα από διακρίσεις φυλετικές, πολιτικές, ιδεολογικές. Πέθανε και αναστήθηκε έχοντας διακηρύξει ότι και «άλλα πρόβατα» έχει να ποιμάνει εκτός από τους ομοεθνείς Του που δεν τον πίστεψαν, πράγμα που θα αποκαλύψει βέβαια και τον οικουμενικό χαρακτήρα της αγάπης του Θεού στο ατελεύτητο Δείπνο της Βασιλείας Του.
H Γωνιά του Ερευνητή
Χρήστος Παπανικολάου - Βιοχημικός - Βιοτεχνολόγος
ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ: Βασικές έννοιες
Κλωνοποίηση, στην επιστημονική ορολογία, είναι η αναπαραγωγή ενός πλήρους και τελείως πιστά γενετικά αντιγράφου ενός κυττάρου, ιστού, οργάνου ή ακόμα και οργανισμού. Η δυνατότητα της κλωνοποίησης, ειδικά σε επίπεδα κυττάρων και οργάνων έδωσε μια διαφορετική και τελείως νέα ώθηση για την εύρεση νέων μεθόδων αντιμετώπισης των ασθενειών.
Γνωρίζοντας πλέον τον γενετικό κώδικα των οργανισμών, σε όλη του την έκταση, μπορούν οι επιστήμονες να αναπαράγουν στα εργαστήρια κύτταρα, ιστούς ή ακόμα και όργανα, προκειμένου να βοηθήσουν την ιατρική, με νέες μεθόδους αντιμετώπισης των διαφόρων ασθενειών. Η κλωνοποίηση κυττάρων είναι η πιο εφικτή, αυτή τη στιγμή, όπως επίσης και διαφόρων ιστών. Βέβαια, η επιστήμη έχει προχωρήσει, έως το σημείο που έχει κλωνοποιήσει και ολόκληρους οργανισμούς, όπως το πρόβατο Ντόλυ, στην Αμερική.
Το θέμα της κλωνοποίησης είναι πολύ βαθύ και θα εξεταστεί σε μια σειρά άρθρων, λόγω και των αλληλεπιδράσεων του τομέα αυτού, με άλλα επιστημονικά επιτεύγματα.
Αγιορείτικα….
Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου
Η Παναγιά χρίει τον ευλαβή μοναχό
Ένας φιλομόναχος νέος είχε παρακολουθήσει την αγρυπνία για την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου με πολλή ευλάβεια και κατάνυξη. Όταν έφτασαν στους Αίνους, ο Ιερεύς έχριε τους Πατέρες και τους προσκυνητές από το λαδάκι της κανδήλας της Παναγίας.
Ο νέος όμως, από πολλή ευλάβεια και υπερευαισθησία δεν πλησίασε να χριστεί, γιατί θεωρούσε ανάξιο τον εαυτό του. Όταν τελείωσαν όλοι, και έφυγε ο Ιερέας, αισθάνθηκε την ανάγκη να προσκυνήσει την Εικόνα της Παναγίας, για να πάρει και αυτός λίγη Χάρη. Ενώ προσκυνούσε με ευλάβεια, έγειρε όμορφα η κανδήλα της και έχυσε λάδι στο κεφάλι του νεαρού, χωρίς να στάξει ούτε κάτω, ούτε στα ρούχα του. Εκείνος ένοιωσε παράλληλα και μια ανέκφραστη πνευματική αγαλλίαση.
Βλέπει, λοιπόν, κανείς ότι τους πολύ ευλαβείς και ταπεινούς τους χρίει μόνη η Παναγία και τους αλλοιώνει πνευματικά.
Ο συμβολισμός του Ναού
Ο Χριστιανικός ναός θεωρείται σύμβολο του ουράνιου χώρου όπου μπροστά στον ουράνιο θρόνο του Θεού τελείται η Θεία Λειτουργία από τους αγγέλους.
Ο τρούλος συμβολίζει τον ουρανό και γι αυτό εικονίζεται σε αυτόν ο Παντοκράτωρ Χριστός. Μαζί Του υπάρχουν οι άγγελοι, οι προφήτες, οι απόστολοι και οι άγιοι.
Το άγιο Βήμα συμβολίζει τον Παράδεισο, την Άνω Ιερουσαλήμ, μέσα στο οποίο τελείται η Θεία Λειτουργία με λειτουργούς τους αγγέλους. Η Αγία Τράπεζα συμβολίζει το θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου. Οι ιερείς συμβολίζουν τους Αγίους Αγγέλους.
Το δάπεδο συμβολίζει τη γη. Εκεί στέκονται οι πιστοί, που απαρτίζουν την επί γης στρατευομένη εκκλησία, που ατενίζουν τον ουρανό (τρούλο), τον παράδεισο (Ιερό Βήμα) και τους εικονιζόμενους αγίους.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ
Είπε ο αββάς Μακάριος ο Μέγας:
“Οφείλει η ψυχή τις ώρες της ψαλμωδίας να συμμαζεύει τους λογισμούς της με κατάνυξη και τίποτε άλλο να μην έχει στον νου παρά την αναμονή του Κυρίου και την αγάπη της την έμφυτη να την διαφυλάττει γι αυτόν και μόνο. Και όπως ακριβώς η μητέρα μαζεύει τα παιδιά στο σπίτι, για να τα διδάξει και να τα συμβουλεύσει, έτσι και η ψυχή έχει χρέος τους λογισμούς της πού περιπλανώνται εδώ κι εκεί, να τους συμμαζεύει από παντού σαν δικά της τέκνα, έστω κι αν η αμαρτία τους διασκορπίζει, ώστε όσο εξαρτάται απ΄ αυτήν ακατάπαυστα να συμμαζεύει τους λογισμούς και να αναμένει τον Κύριο με πίστη βεβαία, για να έρθει και να της διδάξει την αληθινή προσευχή, την απερίσπαστη από την αναζήτηση Αυτού και μόνον”.
(«Μέγα Γεροντικό»)
Η Εκκλησιαστική Μουσική της Ανατολής Επιμέλεια: Δημήτρης Νέντας – Πρωτοψάλτης
Χριστού Γενέθλια
[…] Ο Όρθρος πηγάζει από τη Χριστουγεννιάτικη Νύχτα. Ο Ύμνος των Αγγέλων είναι δοξολογία κατανυκτική, που σε όλη τη χρονιά παίρνει τον τύπο της, μέσα στα χαράματα, στο χρονικό διάστημα πριν από την αυγή.
Καθώς προηγείται η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών, που συνοψίζονται στην πρώτη, στην τρίτη, στην έκτη και στην ενάτη, κι ακολουθεί η αθόρυβη στιγμή του Μεσονυκτικού, η ψυχή είναι όλη συνεπαρμένη από την προσευχή. Γι’ αυτό και πλεονάζουν τα διαβάσματα, κατά τις Ώρες αυτές, των Ψαλμών και των Προφητειών. Στις Ώρες η προσευχή είναι λιγότερο λειτουργική, η λατρεία γίνεται σχεδόν προσωπική, καθώς μάλιστα παρακολουθείται κι από λιγότερους πιστούς. Στις Ώρες, η ανατολή του ηλίου, το πρωί, η μεσημβρία, το απόγευμα, βρίσκουν τρόπο να προστεθούν στην εσπερινή και στην ορθρινή θυσία, μαζί με το Μεσονυκτικό της 3ης πρωινής, κι έτσι ν’ αποτελέσουν ένα πλήρες προσευχητικό εικοσιτετράωρο. Με τον τρόπο αυτό θα εννοήσουμε από πόσο βάθος ψυχικό, από ποια έγκατα θρησκευτικής διαθέσεως, ξεκινά η χριστιανική λατρεία για να φτάσει στην Ακολουθία του Όρθρου, που προερτοιμάζει τον ιερέα για το μυστήριο της Θείας 15
Ευχαριστίας, γύρω από το οποίο, θαρρείς, οι λοιπές Ακολουθίες περιστρέφονται […]
Με τους ψαλλόμενους δύο κανόνες των Χριστουγέννων που τους παραλείπουμε, ξαναζεί μια μεγάλη χριστιανική εποχή, που έρχεται από τα βάθη των αιώνων: την διηγούνται οι αναμμένοι πολυέλαιοι, το μύρο του λιβανωτού. Σ’ αυτή την ατμόσφαιρα του αρωματισμένου θυμιάματος ζει η υποβολή του εκκλησιάσματος.
Ιδιαίτερα μας σταματά στον Όρθρο ο Πρωτοψάλτης, έτσι όπως με ταπείνωση σκύβει, ενώ το φως των κεριών μέσα στο σκοτάδι κάνει πιο χρυσαφένεια τα μωσαϊκά. Η μεταρσίωσή του, καθώς μελωδεί, μεταδίνεται στους πιστούς. Όπως οδηγεί τον χορό ‘χειροσείων’ μας πηγαίνει προς το θείο αλόϊσα. Το σωστά εκτελεσμένο μέλος είναι η φωνή της επαγγελίας. Καθώς μελετά τις Καταβασίες του Όρθρου είναι όλος μια ψυχικότητα, μέσα στην ωχρή ταπείνωσή του.
Αρχίζει πρώτα πανηγυρικά τον Κανόνα του Κοσμά του Μαϊουμά: Χριστὸς γεννᾶται,·δοξάσατε. Κι ύστερα τον κανόντα του Δαμασκηνού, με την ίδια λαμπρότητα: Ἔσωσε λαόν, θαυματουργῶν Δεσπότης […]
Σοβαρή και πατροπαράδοτη η εκκλησιαστική ποίηση, δεν παρουσιάζει καμιά μετάπτωση από το υψηλό στο κοινότοπο. Ποίηση που έχει όλη την υποβολή, που καταντά τον ρυθμό τον ανταποκρινόμενο στη θρησκευτική διάθεση.
Θεόδωρος Ξύδης, Βυζαντινή Υμνογραφία
Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ π. Γεώργιος Δορμπαράκης
᾽Ο ἁγιασμός εἴτε μεγάλος εἴτε μικρός δέν τίθεται στήν ἴδια θέση μέ τή Θεία Κοινωνία. Εἶναι μεγάλος λάθος αὐτό πού λένε ὁρισμένοι χριστιανοί ὅτι μποροῦν νά ἀντικαταστήσουν τή Θεία Κοινωνία μέ τόν ἁγιασμό (μόνο σ᾽ αὐτούς πού δέν τούς ἐπιτρέπεται ἡ Θεία Κοινωνία γιά διαφόρους πνευματικούς λόγους ὑπάρχει ὡς συγκατάβαση ἀπό τόν πνευματικό ἡ λήψη τοῦ ἁγιασμοῦ). Στή Θεία Κοινωνία πού εἶναι τό κατεξοχήν μυστήριο στό ὁποῖο φανερώνεται ἡ ᾽Εκκλησία, ἔχουμε τόν ἴδιο τόν Κύριο ὑπό τά εἴδη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, γι᾽ αὐτό καί ἡ χάρη πού παρέχει εἶναι δραστική, δηλαδή ἐπιδρᾶ στόν κοινωνοῦντα εἴτε εἶναι σωστά προετοιμασμένος εἴτε ὄχι. ᾽Επιδρᾶ θετικά σ᾽ αὐτόν πού εἶναι σωστά προετοιμασμένος, δηλαδή τόν κάνει καλύτερο καί τόν ἁγιάζει, ἐνῶ ἐπιδρᾶ ἀρνητικά σ᾽ αὐτόν πού προσέρχεται μέ ἀμετανοησία καί χωρίς ἐπίγνωση, δηλαδή τόν κάνει χειρότερο καί πιό σκοτεινιασμένο στόν νοῦ.
Στό ῞Αγιον ῎Ορος μάλιστα ἔχουμε μάθει ὅτι ἐνῶ φαίνεται ὅτι πρέπει νά προηγηθεῖ ὁ ἁγιασμός, προηγεῖται τό ἀντίδωρο καί ἀκολουθεῖ ὁ ἁγιασμός, γιατί αὐτό διευκολύνει τήν ἴδια τήν πράξη. ῾Ο ἁγιασμός μπορεῖ νά κρατηθεῖ στό σπίτι ὅλον τόν χρόνο ὡς μέσο ἁγιασμοῦ τῶν πιστῶν. ῾Η ἀντίληψη ὅτι δέν κρατεῖται μᾶλλον προῆλθε ἀπό αὐτό πού συμβαίνει μέ τή Θεία Κοινωνία, ἡ ὁποία πρέπει νά 18
καταλυθεῖ τήν ἴδια ἡμέρα. Γιά νά καταλάβει κανείς τό ἐσφαλμένο τῆς ἀντίληψης αὐτῆς δέν ἔχει παρά νά σκεφτεῖ ὅτι στούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες οἱ χριστιανοί πού συνήθιζαν νά κοινωνοῦν κάθε ἡμέρα καί γιά διαφόρους λόγους δέν μποροῦσαν νά ἔρχονται στή Θεία Λειτουργία εἶχαν τήν ἄδεια ἀπό τήν ᾽Εκκλησία νά ἔχουν τή Θεία Κοινωνία στό σπίτι τους γιά τήν καθημερινή μετάληψή τους. Εἶναι αὐτονόητο ὅμως ὅτι ὁ χριστιανός πού κρατεῖ τόν ἁγιασμό στό σπίτι θά πρέπει νά προσέχει ὥστε ἡ ζωή του νά εἶναι πράγματι χριστιανική. Σπίτι πού ἀκούγονται βλασφημίες καί ὕβρεις, πού δέν γίνεται προσευχή, πού δέν ὑπάρχει ἐπίγνωση ὅτι ὡς χριστιανοί εἴμαστε μέλη Χριστοῦ, πού μ᾽ ἕναν λόγο τό σπίτι δέν εἶναι ῾λειτουργημένο καί λιβανισμένο᾽, εἶναι ἀνάξιο νά ἔχει ὄχι ἁγιασμό ἀλλά οὔτε κἄν εἰκόνα. ῎Αν ὅμως δέν συμβαίνει τό παραπάνω, τότε καί κρατᾶμε τόν ἁγιασμό καί τόν χρησιμοποιοῦμε πρός μετάληψη, μετά ἀπό προσευχή βεβαίως καί μετάνοια, ἰδίως σέ δύσκολες καί κρίσιμες στιγμές τῆς ζωῆς μας.
῾Υπενθυμίζουμε τέλος ὅτι ὁ σωστός ἑορτασμός τῶν Θεοφανείων βρίσκεται στήν ἀπό νωρίς συμμετοχή μας στίς ἀκολουθίες καί κυρίως στήν ἑτοιμασία μας νά κοινωνήσουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. ῞Ολες οἱ ἑορτές ἄλλωστε τῆς ᾽Εκκλησίας μας γι᾽ αὐτό ὑπάρχουν καί γίνονται: νά μᾶς βοηθήσουν νά παίρνουμε μέσα μας τόν Χριστό καί νά ἔτσι νά ζοῦμε τή δική Του ζωή ὡς δική μας.
| 1/1 | Παρασκευή | ΠεριτομήτουΙΧ |
| 2/1 | Σάββατο | ΣεραφείμΣάρωφ |
| 3/1 | Κυριακή | ΠροτωνΦώτων |
| 5/1 | Δευτέρα | ΜικρόςΑγιασμός |
| 6/1 | Τετάρτη | ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ |
| 7/1 | Πέμπτη | ΤιμίουΠροδρόμου |
| 9/1 | Σάββατο | Πολύευκτουμ |
| 10/1 | Κυριακή | ΜετάταΦώτα |
| 16/1 | Σάββατο | Νικολάουνεομ |
| 17/1 | Κυριακή | ΙΒ Λουκά |
| 18/1 | Δευτέρα | Αθανασίου& Κυρ |
| 20/1 | Τετάρτη | ΕυθυμίουτουΜεγ |
| 23/1 | Σάββατο | Διονυσίουενολύμ |
| 24/1 | Κυριακή | ΙΔ Λουκά |
| 25/1 | Δευτέρα | ΓρηγορίουΘεολογ |
| 27/1 | Τετάρτη | Ανακ λ Ι Χρυσ |
| 30/1 | Σάββατο | ΤριώνΙεραρχών |
| 31/1 | Κυριακή | ΙΕ Λουκά |
